یادته بارون میومد زیر یه چتر قدیمی
همه از بارون فراری ما زیر بارون میدویدیم
گفتنی موندنی ترین روز همینه كه با تو هستم
واسه لمس داشتن تو از كسی نمیترسم
دو تا پاییز گذشته زیر بارون با تن خیس
توی تنهایی میمیرم شونه های هیچ كسی نیست
حالا تا بارون میگیره حس برگا رو میدونم
دیگه چتر رو دوست ندارم زیر بارون نمیمونم
تو دلم چه اتیشی بود وقتی گفتی باهات میمونم
پرسیدی چه حسی داری گفتم انگار نمیدونم
گفتنی موندنی ترین روز همینه كه با تو هستم
واسه لمس داشتن تو از كسی نمیترسم
